ศิลปะทางด้านสาขาวิชาดนตรีมีวิวัฒนาการมาพร้อมกับความเจริญก้าวหน้าของมนุษย์มาเป็นเวลาอย่างช้านานแล้ว เฉกเช่นเดียวกับงานสถาปัตยกรรม โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน การดนตรีเองก็เช่นกัน ซึ่งมีทั้งความเจริญรุ่งเรืองและเสื่อมโทรมสลับกันไปตามยุคสมัยต่างๆ เริ่มต้นมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ ดำเนินเรื่อยๆ มาจนถึงในยุคกรีกและโรมัน การดนตรีอยู่เคียงคู่กับชีวิตของมนุษย์มาในทุกๆ ท่วงทำนอง มีการแทรกซึมอยู่ในงานเฉลิมฉลองต่างๆ รวมทั้งกิจกรรมทางศาสนาด้วย ในอดีตเริ่มมีการใช้ตัวหนังสือแทนตัวโน้ต เป็นครั้งแรกในศตวรรษที่ 5 เมื่ออาณาจักร EMPIRE แตกสลายลงไป ทำให้เป็นกลายเป็นช่วงเวลายุคมืด ส่งผลให้ศิลปะทุกศาสตร์หยุดชะงักลง แม้แต่ศิลปะการดนตรีเองก็เช่นกัน พอมาถึงยุคกลาง ซึ่ง เป็นช่วงตามรอยต่อระหว่างยุคมืดและยุค Renaissance วิชาดนตรีก็ได้เริ่มฟื้นตัวขึ้นอีกมาอีกครั้ง
ในศตวรรษที่ 6 ผู้คนจำนวนมากเกิดความเบื่อหน่ายดนตรีแบบเดิมๆ มีแต่ความซ้ำซากจำเจ รวมทั้งไม่มีเมโลดี้ชัดเจน จึงทำให้เกิดการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ในวงการดนตรีขึ้น โดยเริ่มต้นจากการขับร้องเพลงที่มีตัวโน้ตพร้อมกัน การขับร้องเช่นนี้จึงได้พัฒนากลายมาเป็นการร้องเพลงประสานเสียงในปัจจุบัน
เพราะฉะนั้นการรื้อฟื้นศิลปะทางด้านการดนตรี จึงได้เริ่มพัฒนาขึ้นอย่างจริงจังช่วงยุคกลางนี้เอง แต่เครื่องดนตรีต่างๆ ก็ยังไม่พัฒนาไปถึงขั้นเป็นวงดนตรี Orchestra เพราะเครื่องดนตรีสมัยนั้นยังโบราณอยู่มาก จึงได้มีการใช้เวลาในการพัฒนามาจนถึงศตวรรษที่ 17
พอเกิดการพัฒนามาเรื่อยๆ จึงทำให้เกิดดนตรีคลาสสิก โดยเริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 17 และลากยาวต่อเนื่องมาจนถึงศตวรรษที่ 18 มีศิลปินนักดนตรีชาวอิตาเลี่ยนเป็นผู้นำทัพ นักดนตรีทั้งหลายเหล่านี้ได้ทำการส่งเสริมรวมทั้งสนับสนุนการดนตรีอย่างสุดความสามารถ เพื่อให้ดนตรีเข้าไปสู่ชีวิตจิตวิญญาณชาวยุโรปอย่างแพร่หลาย จากแรงผลักดันนี้จึงมีเมืองที่เป็นแหล่งกำเนิดของงานดนตรีมาจนถึงปัจจุบัน ได้แก่ Rome , Naples , Florence ด้วยเหตุนี้จึงทำให้อิทธิพลของงานศิลปะการดนตรีของอิตาลีได้ขยายวงกว้างไปยังยุโรปตะวันตก ส่วนทางตะวันออกก็มี กรุงVienna เป็นจุดศูนย์รวมที่สำคัญทางดนตรี โดยมีนักดนตรีชาวอิตาเลี่ยนที่มีชื่อเสียงโด่งดังหลายท่าน ได้เดินทางเข้าไปทำงานที่กรุงเวียนนา จึงทำให้เวียนนากลายเป็นจุดศูนย์กลางของดนตรีคลาสสิกและสร้างความรุ่งเจริญเรืองมาอย่างยาวนานติดต่อกันมาถึง 200 ปี ดนตรีคลาสสิก ได้รับการยกย่องว่าเป็นศิลปะการดนตรีแห่งยุค ได้รับการพัฒนามาในขั้นสูงสุด ไม่ว่าทั้งการรังสรรค์ประพันธ์หรือเครื่องดนตรี เช่น ออร์แกน , เปียโน รวมทั้งตระกูลไวโอลินทั้งหลาย เป็นต้น ความเจริญเหล่านี้ล้วนเป็นผลมาจากการการฟื้นฟูศิลปะการดนตรีจากยุค Renaissance